Dag 8 • 10 november 2016

We verlaten ons mooie hotel rond 07.00 uur. We hebben een lange reisdag voor de boeg. Niet zo zeer in kilometers maar meer in tijd. Via een mooie route reizen we vandaag van San Agustin naar Popayan. Popayan staat bekend om de schitterende witte koloniale huizen en wordt daarom ook wel de 'witte stad' genoemd. Het is ongetwijfeld een van de mooiste steden van Colombia. Reisduur ca. 8 uur, excl. stops. Reisafstand ca. 130 km. Die tijd staat dus niet in verhouding tot de kilometers. Eerst bezoeken we nog een minuut of 2o de lokale markthal. Alles fris en fruitig en vers. Joekels van bananen.
Maar als snel geraken wemet de bus op een onverharde weg. Voor met kuilen en bulten. De snelheid zakt behoorlijk terug. Het is net of we op de kermis zijn zo gaan we regelmatig op en neer en heen en weer. Het is een weg die praktisch niet bereden wordt maar wel de enige manier om op je bestemming aan te komen. We gaan tot grote hoogte. Zo’n 3500 meter. Het is hier vrijwel iedere dag regenachtig. Dat levert een speciale vegetatie op. We zien velden vol met een speciale plant die ook alleen maar hier voorkomt. Het de Frailejones. We stoppen twee keer om hen te fotograven. Een groepslid met sandalen en sokken daarin denkt nog over te kunnen springen over een watertje maar helaas de geest en lichaam corresponderen niet meer met elkaar na een bepaalde leeftijd. Dus midden in het water. We moeten erom lachen , maar terwijl ik er wel overheen kan, blijkt het hele weiland waar die planten een zompige massa te zijn. Op tijd trek ik mijn schoen eruit en kan op een heuveltje wat filmen. We bevinden ons in de provincie Cauca waar ook de rivier met dezelfde naam ontspringt. Verder is het een urenlange stilte om ons heen . Er woont hier ook niemand .af en toe komen we een vrachtwagen tegen en dan is het altijd weer de vraag wie in de kant gaat om te passeren. Eindelijk komen we dan weer in de bewoonde wereld.
Rond een uur of 13.00 komen we aan op onze bestemming. Omdat we nog te vroeg zijn om in te checken gaan we eerst lunchen. Volgens de gids het beste restaurant in van de stad. Restaurant Italiano. Het zit vol met locals die van hun werk hier even komen lunchen maar met wat geschuif en verplaatsingen hebben we snel allemaal een tafel. De inrichting mag ook hier geen naam hebben. Maar het eten is inderdaad voortreffelijk.
Als we dan na de lunch weer terug gaan besluiten we een stadswandeling te gaan maken. Maar het is inmiddels hard gaan regenen. In onze regenjacks en dergelijke gaan we op stap eerst wat geld halen maar het is geen doen. Het water kolkt hier door de straten dus maar weer terug. We drinken wat koffie en daarna het drankje van het land. Het blijkt te smaken naar raki. Aan het eind van de middag besluite Veer en ik het er op te wagen. We doen een paar straten fotograferen het een en ander lopen nog even een mis binnen in een kerk en gaan dan naar terug want het wordt al donker,
Om 19.00 uur gaan we met een kleiner groepje en de gids typisch Colombiaans eten. Empanadas en meer van dat vegetarische spul, Zonder lees was voor mij hier geen opgave. Lekker krokant was alles en ook de speciale banaan die wel 30 cm groot is wordt hier verwerkt. Geen alcohol maar heerlijke grote glazen met lokale sappen en ijskoud ik neem zelfs een tweede. Als we afrekenen schieten we in de lach pp. Hadden voor 3 euro gegeten. Dat had ik nog niet verteld geloof ik , maar van het eten wordt je niet arm hier. 15 pp is het gemiddelde voor een diner hier.
Als we weer in het hotel zijn gaat de bar dicht om 09.30. Daar zijn we niet voor met vakantie. Maar een van de groepsleden is een Colombiaanse en die heeft een tip gekregen. Met z’n zessen en een Groninger lopen we naar een tentje waarvan ik dacht is het wel open . We worden door een zaklantaarn begroet die kan praten. Toch nog een keer van mijn leven in een darkroon denk ik. We worden in banken gezet waarna niemand je kan zien. Vera noemt het een friemeltent. De tafel is een rode lamp en een knopje levert een nieuwe bestelling op. De muziek is ook zo hard dat je Nauwelijks kan praten maar dat doe je natuurlijk niet in een friemel café..
We bestellen flessen tegelijk want dat kan niet anders en Ed dacht dit te kunnen omzeilen door een biertje te nemen. Maar daar kwam voor hem een kan van een liter. Afijn we hadden een leuke avond en gingen laat terug. Het was dus dit of de alcohol dat ik het verslag maar in de bus heb zitten maken.