Dag 13 • 15 november 2016

Medellín-Cartagena
Om 07.00 uur verlaten we Medellin. Het weer is stralend. We gaan met de bus naar een mooi uitkijkpunt. Het is een gebied waar een stadje onderwater is gezet voor een stuwmeer. Een schitterende groene omgeving met kleine meertjes en eilandjes erin die tezamen een mooie eenheid vormen. We kunnen de rots beklimmen El Peñón de Guatapé. 741 treden Omhoog. Harold de gids vraagt wie er gaat. De meesten hebben het waarschijnlijk wel gehad met de beklimmingen en sommigen hebben ook hoogtevrees. We maken foto’s en kopen later wat souvenirs. We vervolgen onze route en doen een leuk klein dorpje aan.
Een leuk dorpje genaamd Guatapé. Kleine straatjes en ieder huisje kleurrijk geschilderd en telkens afwijkend van de andere huisjes. Een gezellig plein en een mooie kerk. We drinken er natuurlijk weer koffie en verkennen met z’n tweeën het dorp. Rond kwart over elf vertrekken we en we eten ergens onder weg. Een lekkere lunch. Daarna gaan we naar het vliegveld voor een vlucht van een uur naar Cartagena waar we rond vijf uur aankomen. Het is hier tropisch warm en dus klam. We rijden door de stad en ik vind het een grote gribuszooi. De straatjes worden steeds smaller en het laatste stukje moeten we gaan lopen. Het Hotel is van binnen een verademing. Om zeven uur gaan we de stad in het is al donker en nu komen we in het echte centrum. Veel toeristen vooral studentikoze. We zoeken een restaurant. Een glas wijn is nog steeds goedkoop maar de andere dagen hadden we daar een maaltijd voor. Rond negen uur gaan we met vieren op ons Hotel aan. Gelukkig had ik op de heenweg mijn oriëntatieradar aangezet en vinden het in een keer. Het ziet er avonds net iets onheilspellender uit hier en daar. In het hotel is alleen maar bier. Dus we gaan weer het straatje in en vinden een tentje waar we voor de etalage naast elkaar kunnen gaan zitten. Ik rook een klein sigaartje en de andere vrouw in ons gezelschap een sigaret. Vier meter tegenover mij – het is een smal straatje – zitten wat oudere mensen buiten voor hun huis zoals zovelen dat hier doen. Eén van die taarten begint naar mij te gesticuleren en heeft het over no fumar en nog wat. Ik begrijp natuurlijk geen Spaans. Een gaat naar binnen die zijn we dus kwijt. Maar nog geen 5 minuten later komen er twee agenten op een motorfiets. Ze praten met de taarten, ik sla het gaande neem nog een trekje. Dan gaan ze ons tentje binnen waar wij voor zaten en komen ze terug met de eigenaar. Hij vertelt dat er wel sigaretten gerookt mogen worden maar sigaren zijn te zwaar. Er zou iemand met een longaandoening in dat huisje liggen. Ik kijk die agent aan en doe alvast mijn polsen tegen elkaar zodat hij mij kan boeien. Hij snapte de humor en moet lachen. Ik heb de sigaar maar laten uitgaan en zij reden weg. Zonder achterlicht zoals werd opgemerkt. We zetten de avond voort met rum en aquardiente. Het was een gezellige avond en een leuke dag. In een uur 470 km opgeschoten is ook wel eens lekker.