Dag 5 • 7 november 2016

Villa de Levya - Lake Guatavita - Neiva
We staan bijtijds op want er staat ons een lange reisdag te wachten. Om 07.00 uur vertrekken we. Ons reisdoel vanavond is Neiva.
Na een uurtje of wat rijden stoppen we op een plek Puente de Boyaca dat waarschijnlijk erg belangrijk is voor de Colombianen. Hier schijnt Bolivar ergens rond 1800 de Spaanse overheersers te hebben verslagen met maar 3000 man. Een ratjetoe van mensen, zoals indianen, slaven enz. waarom wij er in Nederland dan 80 jaar over hebben gedaan is mij een raadsel. Naast een brug(getje) over de belangrijke rivier, Een plein en een standbeeld valt er niet veel te zien. Maar de plaats is natuurlijk heilig vanwege het bloed dat er heeft gevloeid.
We rijden een paar uur verder en op een gegeven moment rijden we in een landschap gelijk zuid Limburg. Inclusief het onverharde pad waar de bus amper kan rijden en voor iedere tegenligger de kant in moet. We stoppen bij het Guatavitameer. Bij deze prachtig gelegen blauwgroene heilige lagune is de mythe van 'El Dorado' ontstaan. Het stamhoofd van de Muisca-Indianen gooide hier gouden offers en schatten in het meer die nu te zien zijn in het goudmuseum in Bogota. (we waren daar van de week)
We krijgen eerst onderaan de berg een lange uitleg van de Spaanse gids. Harold vertaalt dit telkens in drie volzinnen. Hij begrijpt de Nederlanders. Dan gaan we op pad. Het is inmiddels gaan regenen en de bus is weg. Gelukkig is er een souvenirwinkeltje dat plastic poncho’s verkoopt. Van de weggooi dingen zonder glijmiddel. Dus als een stel gekleurde condooms vervolgen wij onze weg. Een lang en zwaar traject naar boven. De geluiden om mij heen verstommen en ik hoor nog alleen mijn eigen longen. Ik denk dat Vera en ik met twee anderen in de kopgroep zitten, maar eenmaal aangekomen op de eerste stop waarvan we dachten dat we het gehaald hadden horen wij ver boven ons Joop die blijkbaar was gedemarreerd. Ik had het kunnen weten want zijn poncho was geel. Onderweg was de zon weer gaan schijnen dus het klimaat onder de poncho werd er niet beter op. We maken een paar mooie foto’s. Vanaf het meer, gelegen op 3100 meter hoogte, hebben wij een schitterend uitzicht over de omgeving.
We dalen weer af en rijden met de bus naar een restaurant voor de lunch. Daar begint het te regenen zoals ik het lang niet heb gezien. De hagelstenen komen op de een of andere manier door het dak op onze tafel terecht. We moeten droog naar de bus zien te komen. Gelukkig staat er vlak bij de deur een parasol van het terras. Het verg wat kracht in de armen maar zo bereiken Vera, nog een verstekeling en ik de bus.
Helaas moeten we via Bogota terug. 3 uur oponthoud door de files. En water tot de wielassen van de bus. Dan stoten we door. Het wordt donker en gaandeweg droog. Rond 19.00 uur stoppen we nog eenmaal aan de weg. Allemaal standjes waar je etenswaar kan kopen. Onze avondmaaltijd bestaat voor Veer uit koffie met suiker en 2 zakjes chips. Ik ook die geprefabriceerde koffie en een broodje varkensvlees. Het zij zo. Om 23.00nuur komen we aan bij ons hotel het is 27 graden. Snel de spullen in de kamer en ergens naar een café. Daar drinken we met een paar wat bier en natuurlijk rum. Morgen de woestijn in het zou wel eens 33 graden kunnen worden. . Reisafstand vandaag ca. 500 km.